مال مشاع

مال یا ملک مشاع (بخش نشده) مالی است که در آن حالت اشاعه وجود داشته باشد. در این نوع مالکیت سهم شرکاء معلوم و معین است و کلیه مالکان در بخش بخش مال باهم شریک هستند بدون اینکه متصرفات آنان مشخص باشد.

این نوع مالکیت دو نوع اصلی دارد که شامل مالکیت قراردادی و مالکیت قهری است که به صورت مختصر به توضیح آن ها خواهیم پرداخت.

مالکیت قراردادی
اشتراک در مالکیت در این نوع از طریق قرارداد ایجاد می‌شود. برای مثال، امکان دارد دو یا چند نفر هر یک چند دانگ از یک ملک را خریداری کنند. در این حالت، در سند مالکیت، مشخص شده است که هر فرد چه مقدار از ملک را مالک خواهد بود. این نوع مالکیت مشترک بر اساس توافقات و قراردادهای مکتوب بین افراد تشکیل می‌شود و هر نفر باید به تناسب سهم خود در ملک، اختیارات و وظایف خود را انجام دهد.

مالکیت قهری (ارثی)
این نوع مالکیت مشاعی در اثر وراثت به وجود می‌آید. وراث به‌طور مشترک مالک ارث می‌شوند و می‌توانند نسبت به سهم‌هایشان در اموال، تصرف و اقدام نمایند.

ملک مشاع در لغت نامه ها:

مِلکِ مُشاع، به معنی خاک بخش نشده دراصطلاح به معنی سرزمین بخش نشده‌ای است که میان دو یا چند تن مشترک باشد و مالکین مشاعی در مال شریک می‌باشند بدون اینکه متصرفات آنان مشخص باشد. مشاع در مقابل مفروز (به معنای جداکرده شده‌است که مالکان و حدود آن مشخص شده) است.

از این اصطلاح درباره زمین کشورها نیز استفاده می‌شود و بیان‌کننده این موضوع است که جای جای یک کشور اعم از آب و خاک و هوا به همه افراد آن کشور در همه نسل‌ها (همه افراد ملت) تعلق دارد.